متن آهنگ کسری زاهدی میترسم از این راه از درد بی درمان
ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ ﻣﻰ روی ﺑﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎران زﺑﺎﻧﻢ ﻟﺎل
ﻣﻴﮕﻮﻳﻨﺪ از دﻟﻢ دل ﻣﻰ ﻛﻨﻰ آﺳﺎن زﺑﺎﻧﻢ ﻟﺎل
ﻣﻦ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﺎ ﺧﻮدم در ﺧﻠﻮﺗﻢ آﻫﺴﺘﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ
ﻣﺒﺎدا راﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺮف اﻳﻦ و آن زﺑﺎﻧﻢ ﻟﺎل
ﻣﻴﺘﺮﺳﻢ از اﻳﻦ راه از درد ﺑﻰ درﻣﺎن
ﺗﻮ ﻣﻰ روی ﻳﮏ روز ﺑﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎران
در ﺧﻮاب ﺧﻮد دﻳﺪم اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ را ﺻﺪ ﺑﺎر
رﻓﺘﻰ و ﺑﺎران زد در آﺧﺮﻳﻦ دﻳﺪار
اﮔﺮ رﻓﺘﻰ و ﻣﺎﻧﺪم در دل ﻃﻮﻓﺎن ﺧﻠﺎﺻﻢ ﻛﻦ
ﺑﻪ دور از ﮔﺮﻳﻪ ﻫﺎ و ﭼﺸﻢ اﻳﻦ و آن ﺧﻠﺎﺻﻢ ﻛﻦ
ﭘﺲ از ﺗﻮ زﻧﺪﮔﻰ ﺟﺎﻳﻰ ﺑﺮای ﻣﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ
ﻣﺮا ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮات آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎران ﺧﻠﺎﺻﻢ ﻛﻦ
ﻧﻔﺴﻢ رﻓﺘﻪ دﻟﻢ ﺗﺎب ﻧﺪارد ﺑﻰ ﻋﺸﻖ
آﺳﻤﺎن ﻛﻪ ﻧﻮر ﻣﻬﺘﺎب ﻧﺪارد ﺑﻰ ﻋﺸﻖ
ﺟﺎن ﻣﻦ ﺟﺎن ﺗﻮ ﺟﺎن ﭼﺸﻤﺎن ﺗﻮ
ﻣﻦ ﺑﺮﻳﺪم ﺑﻪ ﺧﺪا در ﻏﻢ ﭘﻨﻬﺎن ﺗﻮ
ﻣﻦ ﺧﺮاﺑﻢ ﺑﻰ ﻋﺸﻖ در ﻋﺬاﺑﻢ ﺑﻰ ﻋﺸﻖ
ﻣﻦ اﺳﻴﺮی ﺷﺪه ام ﻋﺎﺷﻖ زﻧﺪان ﺗﻮ
ﻣﻴﺘﺮﺳﻢ از اﻳﻦ راه از درد ﺑﻰ درﻣﺎن
ﺗﻮ ﻣﻴﺮوی ﻳﮏ روز ﺑﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎران
در ﺧﻮاب ﺧﻮد دﻳﺪم اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ را ﺻﺪ ﺑﺎر
رﻓﺘﻰ و ﺑﺎران زد در آﺧﺮﻳﻦ دﻳﺪار
اﮔﺮ رﻓﺘﻰ و ﻣﺎﻧﺪم در دل ﻃﻮﻓﺎن ﺧﻠﺎﺻﻢ ﻛﻦ
ﺑﻪ دور از ﮔﺮﻳﻪ ﻫﺎ و ﭼﺸﻢ اﻳﻦ و آن ﺧﻠﺎﺻﻢ ﻛﻦ
ﭘﺲ از ﺗﻮ زﻧﺪﮔﻰ ﺟﺎﻳﻰ ﺑﺮای ﻣﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ
ﻣﺮا ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮات آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎران ﺧﻠﺎﺻﻢ ﻛﻦ